Design Thinking - cóż to za (s)twór i po co? A na dodatek o co tyle hałasu?!?!?!?
Wg portalu o tym samym tytule jest to ..." metoda tworzenia innowacyjnych produktów i usług w oparciu o głębokie zrozumienie problemów i potrzeb użytkowników.
Założenia Design Thinking:
- Koncentracja na użytkowniku – zrozumienie jego uświadomionych i nieuświadomionych potrzeb
- Interdyscyplinarny zespół – spojrzenie na problem z wielu perspektyw
- Eksperymentowanie i częste testowanie hipotez – budowanie prototypów i zbieranie feedbacku od użytkowników." (designthinking.pl)
Hmmm metodologicznie, jest to bliższe metodzie niż technice, to fakt, ale czy można to już nazwać metodą, czy jest jasno ułożone w strukturze nauki usystematyzowanej? Mam wątpliwości. Nie mniej wszyscy to nazywają metodą. Dlaczego nazwa jest angielska? Podobno nie ma dobrego polskiego odpowiednika, który nie kojarzyłby się tylko z projektantami, a założeniem metody jest interdyscyplinarność.
A więc zaczynając od potrzeb klienta, adresata usług/produktu/działań, interdyscyplinarny zespół (choć jednoosobowo też można pracować tą metodą), prawidłowo definiuje problem , który następnie wykorzystując kreatywne metody stara się rozwiązać w sposób innowacyjny. Poniżej kolejne etapy w formie graficznej.
Definiowanie problemu - powinien być optymalny, czyli odpowiadający właściwym potrzebom ale i nie za szeroki. Jest to najtrudniejszy etap, bowiem od jego ustalenia zależy dalsza ścieżka pracy. Podkreśla się, iż często źle definiujemy problemy, błędnie je postrzegamy (pomocna jest metoda 5xWhy).
Generowanie pomysłów - tak jak w burzy mózgów (i za jej pomocą) wyciszamy własnego krytyka i wszelkich zespołowych krytyków, aby wygenerować jak największą ilość pomysłów bez zahamowań. Po czynności generowania dopiero przechodzimy do selekcji i wyboru najlepszego rozwiązania.
Budowanie prototypów - budowanie dosłowne lub opisanie usługi, czynności, planu postępowania dla zaprezentowania swojej koncepcji. Jej "zmaterializowanie", wizualizacja pomagają w kolejnym etapie ...
Testowanie - wypróbowanie prototypu, koncepcji poprzez działanie, dyskusję, analizę jej wszystkich aspektów, zebranie opinii na ten temat od potencjalnych adresatów naszego rozwiązania (można wykorzystać metodę De Bono 6 kapeluszy, Sotrytelling itp...) W efekcie testowania powinniśmy otrzymać wnioski, wskazówki do udoskonalenia naszej koncepcji.
No i jest podstawowa zasada: nie ma porażek, a jedynie nowe rozwiązania, coraz lepsze i skuteczniejsze!!! Jak mawiają Kalifornijczycy IT's OK to fail!!!
Kto zna, pamięta metody badań z wielu dziedzin, widzi zapewne podobieństwa w koncepcji postępowania. Ale nie wszyscy znają, więc metoda DT wydaje się być bardziej popularna niż naukowa i przez to przystępna, przyjazna a na pewno interdyscyplinarna. Skupia wokół siebie wiele metod i technik grupowych, problemowych, kreatywnych, więc dla osób zaprzyjaźnionych z tymi metodami może nie tak bardzo odkrywcza, ale dobrze "zbudowana", ujednolicona i odpowiednim naciskiem na pierwszy etap, o którym zapominamy bardzo często - dla kogo to robimy, bo przecież nie tylko dla własnej chwały ;))).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz